Slotmanifest: De weg, de waarheid en het leven

Door Erik Drenth, Jaap Marinus en Alain Verheij / 19 maart 2016 12:00

Is dat een vrome titel of niet? Zes jaar bloggen, zes jaar onderweg, zes jaar zoeken. Gedurende die tijd vroegen we ons op een moment van bier en bezinning wel eens af: waarom boeit geloof toch zo dat we er maar over blijven schrijven. We hebben een innige relatie met Jezus, al is het niet op de manier die de gemiddelde evangelische predikant het liefst ziet.

Jezus, dus, van wie kunnen we beter een citaat tot kern van ons slotmanifest maken. Christelijk Nederland, lieve collega-bloggerts, mediahonden, dit willen we jullie meegeven.

De weg

Doelgericht leven, in een grijs kerkverleden was dat helemaal hip. Rick Warren die zijn publiek het doel voorhoudt, en de gids daarnaartoe: Jezus. Hoe anders hebben wij dat afgelopen jaren ervaren. Wat is het doel eigenlijk? En hoe kom je daar, met een gids die geen praktische aanwijzingen, maar slechts richtlijnen gaf.

Terugkijkend hebben we omwegen gemaakt, zijn we nutteloze zijwegen ingeslagen. Met vallen en opstaan hebben we bergen beklommen terwijl er gewoon een pas was. Maar het had ook niet anders gemoeten, en niet anders gekund. Een hoger doel hebben we ook ontdekt, echt waar. We hadden niets willen missen. Juist de blogs die ons even tot mikpunt van de hele twitterende reli-bubble maakten waren prachtige markeringen van onze weg.

De weg zelf, dat is het doel. Fatsoenlijk pastoraat en verstandige theologie laten daar al sinds jaar en dag ruimte voor – en die ruimte kunnen we op blogs en in andere media ook wel gebruiken.

De waarheid

Postmodern als we zijn is de relatie met de waarheid troebel, en dan vooral waar die waarheid zaken betreft die onze dagelijkse werkelijkheid te boven gaat. In hoeverre is ons spreken over feiten een bruikbare taal om gebeurtenissen die in hun betekenis de geschiedenis ver overstijgen te duiden? De verlegenheid in het spreken daarover bleef, als het de Waarheid met een hoofdletter betrof. Een bescheidenheid die naar onze onbescheiden mening past.

Verwondering maakte zich van ons meester. We zagen dat er bij anderen nauwelijks verlegenheid was om over de Waarheid te praten, maar als het de waarheid betrof kwam de mantel der liefde uit de kast. Oordeel niet, opdat… Zucht. O, nee, niet over praten als het zeer doet. Het was niet de rancune die ons dreef dan door te zetten, maar juist de betrokkenheid bij het geloof dat nog altijd het onze is. Misleiding kan geen plek hebben onder de vleugels van de kerk. En dus pakten we degenen aan voor wie religie slechts een instrument voor hun eigen Wille zur Macht was.

De waarheid is soms belangrijker dan de Waarheid. Wees niet bang om pijn te doen waar het moet en laat feiten hun eigen verhaal vertellen.

Het leven

Een beetje redenaar kent de truc met de drieslag. Drie punten, dat hakt erin. De weg, de waarheid en het leven. Geloof, hoop en liefde, maar de meeste van deze is de liefde. Als wij één aanvulling op de schrift mochten doen, zouden wij die heiligschennis gebruiken om achter Ik ben de weg, de waarheid en het leven een toevoeging te doen. Indachtig die platgeslagen trouwtekst: maar de meeste van deze is het leven.

Het leven, mensen. Want we kunnen wel wat bloggen, uiteindelijk was dat niet wat ons vormde. In de afgelopen drie jaar werden drie Staat Geschreven-kinderen geboren, werd tussen regels door op SG de liefde verklaard. Liev. We zijn nedergedaald ter helle en hebben wonderen meegemaakt. Ok, die hel valt wel mee als je er eenmaal uit bent, en die wonderen waren niet groots en meeslepend. We hebben geen verblindend licht gezien, eerder af en toe een straaltje. Maar toch, ervaring, meer dan al het andere, vormt intellectueel en religieus.

De meeste van deze is het leven, dus beantwoordt geloof voor ons in de eerste plaats het leven. Geloof dat met ons leven niets te maken heeft, is dood. Gemaakt om te verdwijnen, want nooit zo bedoeld. Ons geloof is kwetsbaar, laat alle ruimte voor imperfectie. Zo’n christendom veroordeelt onrecht, maar niet het gebrek dat er toe leidde.

Nooit mag religie een reden zijn om niet te leven, maar slechts te bestaan. Leef! Laat leven, en ga in vrede.

P.S.
Staat Geschreven sterft, zoals zoveel gestorven is. Nieuw leven komt voort uit het oude. Wat is afgedaan vergaat, staat op, en bloeit. Staat Geschreven sterft, opdat wij leven.